بنابر مکتب اسلام، انسان اعم از زن و مرد در دو دهه نخست حیات، به مثابه نهال نورسی است که مراقبت، هدایت، محبت و تربیت می‌خواهد، وگرنه از گزند و آفت‌های پیرامونی و درونی در امان نخواهد بود. اساسی‌ترین و مؤثرترین نهادی که این مسئولیت فوق‌العاده اساسی را بر عهده دارد، نهاد خانواده است. دینداری و تعهد، نظم و انضباط، آموزش‌های اولیه، اخلاق و تربیت فردی و اجتماعی و. . . در خانواده، ترویج و به فرزندان منتقل می‌شود.
خانواده ایرانی، نهادی است که با روابط انسانی، عواطف و محبت، احترام متقابل و مشورت و تبادل‌نظر و کار دسته‌جمعی، هویت می‌یابد و دربردارنده این عناصر هویت‌ساز به فرد است. امروزه، بسیاری از نقاط ضعف افراد ایران، که در قالب ناهنجاری‌های اجتماعی بروز و ظهور یافته، یا ناشی از حضور و ارتباط نداشتن فرد با خانواده است و یا خانواده متبوع فرد، دارای کمترین سامان بوده است.
بیشتر انسان های موفق انسان هایی هستند که می دانند برای چه زندگی می کنند و به کجا می خواهند بروند و کسانی که امید ها وآرزوهای بسیاری در زندگی دارند ومی خواهند که به آن ها برسند و افرادی که می خواهند هویت خود را حفظ کنند.
